ZAKROCZYM k/warszawy. Miasto mojego urodzenia... dwa kościoły parafialny i ten drugi w którym zawsze w zimę "było cieplej... kościół Zakonu Kapucynów. Proboszcz parafii, Ksiądz Prałat Piotr Skura nazywany przez nas ministrantów starym. Ksiądz Skura sprawiał wrażenie jakby był tam od "zawsze". Lubiłem go bo traktował mnie jak "swojego człowieka". Czułem się przy nim pewnie. No i będący ciągle na "wylocie" bo zmieniający się często wikariusze parafii, których nazywaliśmy "młodymi". Młodzi uważali się za wszystko wiedzących ale tak naprawdę to tylko my i wiedzieliśmy co dzieje się na plebani. W mieście jakim był Zakroczym, młody człowiek miał tylko dwa wyjścia: stać na ulicy, pić pod kioskiem piwo i prędzej czy później trafić do więzienia albo zostać ministrantem, spędzać czas przy kościele,

co oznaczało w tamtych czasach, być dobrym chłopcem. Zawsze chciałem być tym dobrym chłopcem, dlatego też od bardzo młodych lat zapisałem się do ministrantów i bardzo szybko stałem sie ministrantem "na etat". To znaczy, kościół plebania, żyjący tam ludzie i ich sprawy stały się poważną częścią mojego rozpoczynającego się życia.
Rodzice byli ze mnie dumni. A i ja miałem czym się pochwalić. Przebywając z księżmi w każdy dzień, nie tylko uczyłem się życia na innym poziomie ale i zasób moich wiadomości na różne tematy, w stosunku do moich rówieśników był znacznie większy bo pochodził z innych niż ulicznych źródeł.
Po za tym miałem większy dostęp do dóbr materialnych których przecież księżom nigdy nie brakowało.
Kto wie jak moje (i innych ministrantów) dalsze życie by się potoczyło gdyby nie bolesne fakty które odmieniły dobre czasy zadowolenia i pełnie młodego życia na wstyd i poniżenie, depresję, nieufność, niechęć do życia, ucieczkę do nikąd i cierpienie trwające po dzień dzisiejszy.
Po mimo tego nie potrafię nienawidzić. Przetrwałem... choć było ciężko. Ale czy inni też ?

Witam,

nazywam się Wincenty Szymański.
Będąc ministrantem w parafii rzymsko - katolickiej w Zakroczymiu, byłem molestowany seksualnie przez jednego z księży Wikariuszy tej parafii księdza Czesława Maciaszka.
Obecnie w wieku pięćdziesięciu dwu lat, żonaty, dwoje dorosłych dzieci, zdecydowałem sie przy wsparciu i akceptacji mojej rodziny, na podanie do publicznej wiadomości smutnych i tragicznych faktów jakie miały miejsce 37 lat temu.

Biorąc pod uwagę panoszącą się "plagę pedofilstwa" w gronie księży katolickich i idącą za nią deprawację młodzieży na całym świecie moje dalsze mlnczenie stało się dla mnie kompletną nie możliwością.

Historia wykorzystywania seksualnego ministrantów w parafii zakroczymskiej i fakty związane z nią, nie mogą być zapomniane. Smutne fakty deprawacji seksualnej ministrantów z tamtych lat muszą być ujawnione w pełni, chociażby na przestrogę innym księżom pedofilom i popierających i ukrywających ich, biskupów.

Jeśli moje strony internetowe "otworzą oczy" na problem pedofilstwa w kościele katolickim przynajmniej jednej matce, ojcu, czy opiekunowi i pomogą zrozumieć tragiczne w skutkach następstwa życiowe jakie czekają ich dzieci, jeśli doświadczą seksualne przeżycie z księdzem pedofilem... moje zaangażowanie zostanie wynagrodzone a cel osiągnięty.
 

Jeśli moje strony internetowe "otworzą oczy" na problem pedofilstwa w kościele katolickim, przynajmniej jednemu, młodemu człowiekowi i pomogą mu w uniknięciu tragicznych w skutkach następstw życiowych, jakie czekają go, jeśli doświadczy seksualne przeżycie z księdzem pedofilem... moje zaangażowanie zostanie wynagrodzone a cel osiągnięty.


Z poważaniem
Wincenty Szymański
 

Toronto, Kanada, 08 października 2006